วันเสาร์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2552

lomosonic tee layout 3

ลายนี้เป็นเลย์เอ้าท์ที่3 ที่พึ่งทำเสร็จครับ เป็นการทำงานร่วมกันที่ไม่ใช่การ X กันอะครับ(มันเรียกอะไรไม่รู้ กลัวเรียกผิดเดี่ยวจะลาว โคเลบ เซเลบ จับเห็บ ซักอย่าง) เป็นงานที่อยากทำให้อย่างเต็มใจครับ และคิดว่ามันสนุกดีครับ ผมว่าหลายๆคนคงไม่อยากใส่หรอกครับ และต้องขออภัยสาวๆที่เป็นแฟนๆวงนี้ด้วยครับที่เสื้อวงมันค่อนข้างจะแมนมากไปหน่อย ชื่องานนี้คือ"มิตรภาพ"ครับ มันเป้นเรื่องของความเป้นมิตรของวงที่มีต่อแฟนๆทุกชนชั้น
เอ...หรือสาวๆอยากจะจะให้ผมเปลี่นจาก เจี้ยว เป็น หี แทนครับ

วันอังคารที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2552

new design คณะโลโมโซนิค


ผมมีโอกาศได้ออกแบบลายเสื้อให้ คณะโลโมโซนิค ผมใช้เวลาทำค่อนข้างนานเพราะวงนี้เป็นวงที่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว กลัวว่างานออกมาแล้วจะไม่ชอบกัน เลยใช้เวลาไปพักใหญ่ๆ แต่เมื่อผมได้ส่งงานไปเมื่อเช้านี้เอง ฟีดแบคกลับมาคือ "ผมไม่ใช่วงเมทัลนะพี่" ไอ้ผมก็เข้าใจผิดอยู่ตั้งนาน แล้วไอ้แผ่นที่ผมฟังมันของใครวะ! แต่ผมได้เอามาลงไว้เพราะคอลเลคชั่นใหม่ของ+D.O.G+มาแน่ๆ 5555 ผมว่าน่าจะชอบกันนะครับ

วันอาทิตย์ที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2552

SANTO VS THE VAMPIRE WOMEN



ไม่ต้องเดาครับ หนังmexicoแน่นอน

วันพุธที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2552

ปีกว่าแล้ว

ผมเลิกถ่ายรูปสิ่งไม่มีชีวิตไปพักใหญ่(ปีกว่าได้) เนื่องจากเบื่อการถ่ายรูป ขี้เกียจพกกล้อง และหาซากสิ่งไม่มีชีวิตไม่ได้(หายาก) รวมถึงความลำบากในการถ่าย สถาณที่ แสง องค์ประกอบ สภาพแวดล้อม(ต้องยอมรับว่าผมก็เกือบเป็นศพให้เค้าถ่ายเหมือนกัน) ผมไม่ใช่มืออาชีพ แต่ผมชอบที่จะเก็บบันทึกสิ่งเหล่านี้ไว้เท่านั้นเอง มันไม่ได้มีความหมายมากมายนอกจากเป็นแค่รูปๆหนึ่ง ไม่ได้อยากตั้งชื่อ ไม่ใช่งานศิลปะ ไม่ผ่านกระบวนการคิด(คอนเซปต์) ไม่มีที่มาที่ไป แค่อยากจะทำ


วันอังคารที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2552

เรื่องกากๆ ตอน1

เนื้อหนอน ยุบยับ ยั้วเยี้ย ภายในอก บริเวณก้อนเนื้อที่มีการทำงานด้วยตัวของมันเอง โดยไม่จำเป็นต้องผ่านสมองหรือมีใครมาฝืนใจมัน
มันพร้อมจะบอกว่าถึงความเน่าเหม็น ผ่านทางลมหายใจของร่างกายของผู้ที่มันอาศัย อย่างไม่เกรงใจ เพียงเพื่อแสดงความมีตัวตนของมันที่เกิดจากความช้ำชอกของจิตใจมากกว่าร่างกาย

- พอทีเถอะ เขาพึมพำกับตัวเอง เหมือนกับอยากให้มันผ่านไป

เป็นเวลาหลายเดือนแล้วที่สิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจนี้มาอาศัยอยู่ในตัวเขา เขาไม่รู้ว่ามันเพิ่มจำนวนมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เขารู้ว่ามันเริ่มมาจากอะไร เขาไม่รู้สึกถึงมันในบางครั้ง เมื่อเขาเลือกที่จะไม่นึกถึง "มัน" ผ่านของเหลวสีเหลืองตัดครีมสีขาวบนของเหลว คล้ายเส้นตัดของขอบฟ้าที่ก้อนเมฆขาวตัดกับน้ำทะเลสีมรกต เพียงแต่มันล้อมรอบด้วยวัตถุที่ต่างกัน

- โอยปวดท้อง เขาบ่นกับตัวเอง เมื่อโรคประจำตัวของเขาทำปฏิกิริยากับของเหลวนั้น

ความเจ็บนี้ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเขา เมื่อเขาเลือกที่จะลืมความเจ็บทางจิตใจ มากกว่าความเจ็บทางกายเขาเลือกที่จะดื่มด่ำเพียงคนเดียวมากกว่าที่จะรวมกลุ่มกัน เพียงเพราะเค้าไม่อยากนำความไม่สบายใจไปเผื่อแผ่คนอื่นมากกว่า แต่เมื่อจำเป็นเขาก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะสนุกสนานกลบเกลื่อนเพื่อส่วนรวม

- สัตว์! เบียร์หมด เขาสบถคนเดียว

เขาลุกขึ้นยืน มือขวาล้วงกระเป๋าเพื่อดูจำนวนของกระดาษสีที่สามารถนำไปแลก"ช่วงเวลา"ได้

กระดาษสีในมือไม่เพียงพอทำหน้าที่ของมันตามกฎ"การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม"

- แล้วสิ่งที่กูได้รับนี้มันเท่าเทียมแล้วเหรอวะ! เค้าถามเหมือนหาคนรับผิดชอบ ความเงียบเป็นคำตอบเดียวที่ได้รับ

เขาขับรถญี่ปุ่นกลับบ้าน
หัวเขาในตอนนี้ไม่ได้ผ่านกระบวนการคิดอะไรมากนัก แค่ประคองรถให้อยู่ในถนนก็เต็มกลืนแล้ว

- อาบน้ำแล้วนอนเลยละกัน เขานึกในใจ

ความเร็ว 120 กิโลเมตร ต่อ ชั่วโมง กับเสียงแหวกอากาศ ผ่านฝนปลอยๆ ในขณะที่ฤทธิ์ของเบียร์เริ่มเบาบางความไม่สบายใจก็เริ่มแล่นผ่านไปทุกอณู ไม่มีอะไรเปลี่ยน"มัน"ได้

ถ้าเขาเหยียบขี้ เขาก็แค่นำรองเท้าไปล้าง ในทางกลับกัน
เขาต่างหากที่เป็นขี้ที่ถูกเหยียบ เละ ไม่เป็นรูป ส่งกลิ่นเหม็น ไม่เป็นที่ต้องการ ไม่ว่าเค้าอยากจะอยุ่ติดรองเท้าข้างนั้นเท่าไร สุดท้ายก็ไม่พ้นต้องถูกล้างทิ้งไปอยู่ดี

วันจันทร์ที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2552

เง้อ...


ผมไม่ค่อยแน่ใจว่าน้องคนนี้เค้ากลัวผมหรือกลัวกล้องกันแน่

วันเสาร์ที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2552

อาวุธ

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาทดลองให้
ความเป็น "เพื่อน" กับคนที่คิดว่าจะเป็นเพื่อนได้
แต่ก็ล้มเหลวทุกครั้ง เพราะสิ่งที่เขายื่น
ให้นั้น มักจะถูกเปลี่ยนแปลงเป็นอาวุธ
ยามเมื่อเค้าเผลอหันหลังให้
เขาก็ถูกแทง
เช่นเดียวกับครั้งนี้ ผิดแต่ว่า
เขาไม่รู้ว่าใครเป็นมือมีด เท่านั้นเอง

จาก พันธุ์หมาบ้า ของ ชาติ กอบจิตติ ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 24

เคยยิ้มแก้มปริมั้ยครับ?

ช่วงหลังๆมาผมไม่ค่อยมีเวลาจะได้ดูรายการโทรทัศณ์ทางช่องปกติเท่าไร(ช่องไม่ ปกติก็ไม่ได้ดู รีโมทหาย) จะดูก็แต่ละครบ้างเป็นครั้งคราว(ผมติดไฟรักอสูรมากแต่หนังโดนตัดจบซะงั้น ผมอยากเป็นแบบตาแก้วที่กระทืบเมียแล้วเมียรักเมียหลง) แต่รายการหนึ่งที่ผมได้ดูแล้วจะไม่ค่อยเปลี่ยนช่องไปไหนก็คือรายการ "หลานกะปู่กู้อีจู้" อยากให้ทุกคนได้ดูครับ แล้วทุกคนจะมีความสุข และอมยิ้มไปกับความน่ารักของ ยายหลาน(ตอนที่ฉายอยู่ปัจจุบัน) จากเผ่าม้ง ที่ต้องไปสมุย(จากภูเขาสู่ทะเล)เพื่อแก้ภารกิจตามหาคนที่เกาะสมุย เป็นอะไรที่น่ารักจริงๆครับ ด้วยคาแรคเตอร์ของยายที่พูดตรงไปตรงมา และหลาน2คนที่อยากรู้อยากเห็นและฉลาดพอตัว พร้อมทั้งการมอคอัพที่ดูแล้วไม่เกินไป(หยิบมีดพร้ายาวหนึ่งศอกออกมากลางสนาม บินสมุยที่มีฝรั่งรายล้อม) เป็นอะไรที่สนุกจริงๆครับ ต้องยกความดีความชอบนี้ให้ โปรดิวเซอร์ และ ครีเอทีฟ จริงๆครับ ผมยกตัวอย่าหนึ่งตอนมาจากยูทูบเป็นตอนที่ สามยายหลานไปทำภารกิจเล่นเครื่องเล่นที่ดรีมเวิร์ดครับ คลิกที่นี่