MONGREL - The Menace

from my best friend

ไม่นึกว่ามันจะใหญ่ขนาดนี้

เพราะกระเป๋ายิ่งใหญ่ยิ่งจุได้เยอะ พอจุเยอะก็ยิ่งหนัก....มากกก

แต่ใช้คุ้มสุดๆ เพราะใส่ของทุกอย่างลงไปในกระเป๋าจริงๆ ยกเว้นงานที่ต้องส่ง....

ต้องขอบพระคุณเพื่อนโจด้วยครับ

Delphine - La Fermeture Éclair

Animated Optical Illusions!

มึน!!!

ผมเลือกไม่ได้จริงๆ ตอนนี้กำลังติดปัญหานิดหน่อยกับแนวการแต่งรถ ว่าจะเลือกแบบไหนดี
1. original classic
2. cafe
3. old school

ใจผมอยากทุ่มให้สุดๆกับแนว old school แต่ว่าค่าใช้จ่ายก็ค่อนข้างเยอะ ทำให้ขยับตัวลำบากเหลือเกิน หรือว่าถ้าแนวคาเฟ่ก็ใช้งบน้อยหน่อยแต่ก็เฉยๆ ไม่ได้อินกับแนวนี้เท่าไร หรือจะแต่งแบบเดิมๆ ก็คลาสสิคดีแต่ว่าอะไหล่เล็กๆน้อยๆหายากเหลือเกิน

Revolver - Animation - Jonas Odell

ของสด

ตายใหม่ๆเลยครับ ยังไม่ถึง15นาทีเลย ยังอุ่นๆอยู่เลย

cb750 '79

ดะ ดะ ดะ ด้าย มาแว้วว ว ว
ในที่สุดก็ได้มาจนได้ cb750 ss (คิดว่านะ) ได้มาสภาพเดิมๆ บางๆ แห้งๆ กากๆ พร้อมทะเบียน ในราคาที่เหตุสมผล เพราะถอกกะดอไปเอาถึงเชียงใหม่ แถมตอนขนส่งกลับมาแม่ง ไฟเลี้ยวหลังเบี้ยว และน้ำมันเบคหน้าแตก(โทษขนส่ง เหมือนจงใจแกล้ง) แต่สภาพรวมๆแล้วก็ถือว่าโอเค ปัญหาของคันนี้ก็คือ ครัชแข็ง คันเร่งหนัก แถมตอนได้มาเบรคหน้าหลังใช้ไม่ได้อีกตะหาก ฟัค! ตอนนี้รอทำเรื่องโอนขนส่งให้เรียบร้อย แล้วจะทำโอลสคูลต่อไป คิดว่ากว่าจะจบคงหลังปีใหม่ แต่มาถึงตรงนี้คงไม่ถอยแล้ว เอามันๆ

ปฎิหาริย์รักสื่อวิญญาณ

Ghost : ปฎิหาริย์รักสื่อวิญญาณ

ผมได้ดูเมื่อยังเป็นเด็กตัวเล็กๆเลยครับ(ช่อง7ตอนเช้ารึเปล่าไม่แน่ใจ หรือบิ๊กซินิม่านะ) ตอนนั้นดูไม่รู้เรื่องพูดตรงๆ ไม่เข้าใจ เด็กเกินไปครับ แต่ก็ได้ยินกระแสเข้าหูบ้างว่าหนังดี จนกระทั่งผมได้มาดูใหม่อีกครั้งเมื่อสมัยวัยรุ่น ชอบมากครับ ไม่รู้ว่าจะซึ้งไปไหน จำรายละเอียดไม่ค่อยได้ แต่โคตรซึ้ง ฉากปั้นหม้อนี่เป็นฉากหนึ่งที่ทุกคนจดจำได้สำหรับภาพยนต์เรื่องนี้ครับ

ใครดูแล้วไม่ร้องไห้ผมจะเอายาหม่องไปป้ายตามัน

lomosonic tee layout 3

ลายนี้เป็นเลย์เอ้าท์ที่3 ที่พึ่งทำเสร็จครับ เป็นการทำงานร่วมกันที่ไม่ใช่การ X กันอะครับ(มันเรียกอะไรไม่รู้ กลัวเรียกผิดเดี่ยวจะลาว โคเลบ เซเลบ จับเห็บ ซักอย่าง) เป็นงานที่อยากทำให้อย่างเต็มใจครับ และคิดว่ามันสนุกดีครับ ผมว่าหลายๆคนคงไม่อยากใส่หรอกครับ และต้องขออภัยสาวๆที่เป็นแฟนๆวงนี้ด้วยครับที่เสื้อวงมันค่อนข้างจะแมนมากไปหน่อย ชื่องานนี้คือ"มิตรภาพ"ครับ มันเป้นเรื่องของความเป้นมิตรของวงที่มีต่อแฟนๆทุกชนชั้น

เอ...หรือสาวๆอยากจะจะให้ผมเปลี่นจาก เจี้ยว เป็น หี แทนครับ

new design คณะโลโมโซนิค

ผมมีโอกาศได้ออกแบบลายเสื้อให้ คณะโลโมโซนิค ผมใช้เวลาทำค่อนข้างนานเพราะวงนี้เป็นวงที่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว กลัวว่างานออกมาแล้วจะไม่ชอบกัน เลยใช้เวลาไปพักใหญ่ๆ แต่เมื่อผมได้ส่งงานไปเมื่อเช้านี้เอง ฟีดแบคกลับมาคือ "ผมไม่ใช่วงเมทัลนะพี่" ไอ้ผมก็เข้าใจผิดอยู่ตั้งนาน แล้วไอ้แผ่นที่ผมฟังมันของใครวะ! แต่ผมได้เอามาลงไว้เพราะคอลเลคชั่นใหม่ของ+D.O.G+มาแน่ๆ 5555 ผมว่าน่าจะชอบกันนะครับ

SANTO VS THE VAMPIRE WOMEN

ไม่ต้องเดาครับ หนังmexicoแน่นอน

ปีกว่าแล้ว

ผมเลิกถ่ายรูปสิ่งไม่มีชีวิตไปพักใหญ่(ปีกว่าได้) เนื่องจากเบื่อการถ่ายรูป ขี้เกียจพกกล้อง และหาซากสิ่งไม่มีชีวิตไม่ได้(หายาก) รวมถึงความลำบากในการถ่าย สถาณที่ แสง องค์ประกอบ สภาพแวดล้อม(ต้องยอมรับว่าผมก็เกือบเป็นศพให้เค้าถ่ายเหมือนกัน) ผมไม่ใช่มืออาชีพ แต่ผมชอบที่จะเก็บบันทึกสิ่งเหล่านี้ไว้เท่านั้นเอง มันไม่ได้มีความหมายมากมายนอกจากเป็นแค่รูปๆหนึ่ง ไม่ได้อยากตั้งชื่อ ไม่ใช่งานศิลปะ ไม่ผ่านกระบวนการคิด(คอนเซปต์) ไม่มีที่มาที่ไป แค่อยากจะทำ

เรื่องกากๆ ตอน1

เนื้อหนอน ยุบยับ ยั้วเยี้ย ภายในอก บริเวณก้อนเนื้อที่มีการทำงานด้วยตัวของมันเอง โดยไม่จำเป็นต้องผ่านสมองหรือมีใครมาฝืนใจมัน
มันพร้อมจะบอกว่าถึงความเน่าเหม็น ผ่านทางลมหายใจของร่างกายของผู้ที่มันอาศัย อย่างไม่เกรงใจ เพียงเพื่อแสดงความมีตัวตนของมันที่เกิดจากความช้ำชอกของจิตใจมากกว่าร่างกาย

- พอทีเถอะ เขาพึมพำกับตัวเอง เหมือนกับอยากให้มันผ่านไป

เป็นเวลาหลายเดือนแล้วที่สิ่งมีชีวิตที่น่ารังเกียจนี้มาอาศัยอยู่ในตัวเขา เขาไม่รู้ว่ามันเพิ่มจำนวนมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เขารู้ว่ามันเริ่มมาจากอะไร เขาไม่รู้สึกถึงมันในบางครั้ง เมื่อเขาเลือกที่จะไม่นึกถึง "มัน" ผ่านของเหลวสีเหลืองตัดครีมสีขาวบนของเหลว คล้ายเส้นตัดของขอบฟ้าที่ก้อนเมฆขาวตัดกับน้ำทะเลสีมรกต เพียงแต่มันล้อมรอบด้วยวัตถุที่ต่างกัน

- โอยปวดท้อง เขาบ่นกับตัวเอง เมื่อโรคประจำตัวของเขาทำปฏิกิริยากับของเหลวนั้น

ความเจ็บนี้ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับเขา เมื่อเขาเลือกที่จะลืมความเจ็บทางจิตใจ มากกว่าความเจ็บทางกายเขาเลือกที่จะดื่มด่ำเพียงคนเดียวมากกว่าที่จะรวมกลุ่มกัน เพียงเพราะเค้าไม่อยากนำความไม่สบายใจไปเผื่อแผ่คนอื่นมากกว่า แต่เมื่อจำเป็นเขาก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะสนุกสนานกลบเกลื่อนเพื่อส่วนรวม

- สัตว์! เบียร์หมด เขาสบถคนเดียว

เขาลุกขึ้นยืน มือขวาล้วงกระเป๋าเพื่อดูจำนวนของกระดาษสีที่สามารถนำไปแลก"ช่วงเวลา"ได้

กระดาษสีในมือไม่เพียงพอทำหน้าที่ของมันตามกฎ"การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม"

- แล้วสิ่งที่กูได้รับนี้มันเท่าเทียมแล้วเหรอวะ! เค้าถามเหมือนหาคนรับผิดชอบ ความเงียบเป็นคำตอบเดียวที่ได้รับ

เขาขับรถญี่ปุ่นกลับบ้าน
หัวเขาในตอนนี้ไม่ได้ผ่านกระบวนการคิดอะไรมากนัก แค่ประคองรถให้อยู่ในถนนก็เต็มกลืนแล้ว

- อาบน้ำแล้วนอนเลยละกัน เขานึกในใจ

ความเร็ว 120 กิโลเมตร ต่อ ชั่วโมง กับเสียงแหวกอากาศ ผ่านฝนปลอยๆ ในขณะที่ฤทธิ์ของเบียร์เริ่มเบาบางความไม่สบายใจก็เริ่มแล่นผ่านไปทุกอณู ไม่มีอะไรเปลี่ยน"มัน"ได้

ถ้าเขาเหยียบขี้ เขาก็แค่นำรองเท้าไปล้าง ในทางกลับกัน
เขาต่างหากที่เป็นขี้ที่ถูกเหยียบ เละ ไม่เป็นรูป ส่งกลิ่นเหม็น ไม่เป็นที่ต้องการ ไม่ว่าเค้าอยากจะอยุ่ติดรองเท้าข้างนั้นเท่าไร สุดท้ายก็ไม่พ้นต้องถูกล้างทิ้งไปอยู่ดี

เง้อ...

ผมไม่ค่อยแน่ใจว่าน้องคนนี้เค้ากลัวผมหรือกลัวกล้องกันแน่

อาวุธ

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาทดลองให้
ความเป็น "เพื่อน" กับคนที่คิดว่าจะเป็นเพื่อนได้
แต่ก็ล้มเหลวทุกครั้ง เพราะสิ่งที่เขายื่น
ให้นั้น มักจะถูกเปลี่ยนแปลงเป็นอาวุธ
ยามเมื่อเค้าเผลอหันหลังให้
เขาก็ถูกแทง
เช่นเดียวกับครั้งนี้ ผิดแต่ว่า
เขาไม่รู้ว่าใครเป็นมือมีด เท่านั้นเอง

จาก พันธุ์หมาบ้า ของ ชาติ กอบจิตติ ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 24

เคยยิ้มแก้มปริมั้ยครับ?

ช่วงหลังๆมาผมไม่ค่อยมีเวลาจะได้ดูรายการโทรทัศณ์ทางช่องปกติเท่าไร(ช่องไม่ ปกติก็ไม่ได้ดู รีโมทหาย) จะดูก็แต่ละครบ้างเป็นครั้งคราว(ผมติดไฟรักอสูรมากแต่หนังโดนตัดจบซะงั้น ผมอยากเป็นแบบตาแก้วที่กระทืบเมียแล้วเมียรักเมียหลง) แต่รายการหนึ่งที่ผมได้ดูแล้วจะไม่ค่อยเปลี่ยนช่องไปไหนก็คือรายการ "หลานกะปู่กู้อีจู้" อยากให้ทุกคนได้ดูครับ แล้วทุกคนจะมีความสุข และอมยิ้มไปกับความน่ารักของ ยายหลาน(ตอนที่ฉายอยู่ปัจจุบัน) จากเผ่าม้ง ที่ต้องไปสมุย(จากภูเขาสู่ทะเล)เพื่อแก้ภารกิจตามหาคนที่เกาะสมุย เป็นอะไรที่น่ารักจริงๆครับ ด้วยคาแรคเตอร์ของยายที่พูดตรงไปตรงมา และหลาน2คนที่อยากรู้อยากเห็นและฉลาดพอตัว พร้อมทั้งการมอคอัพที่ดูแล้วไม่เกินไป(หยิบมีดพร้ายาวหนึ่งศอกออกมากลางสนาม บินสมุยที่มีฝรั่งรายล้อม) เป็นอะไรที่สนุกจริงๆครับ ต้องยกความดีความชอบนี้ให้ โปรดิวเซอร์ และ ครีเอทีฟ จริงๆครับ ผมยกตัวอย่าหนึ่งตอนมาจากยูทูบเป็นตอนที่ สามยายหลานไปทำภารกิจเล่นเครื่องเล่นที่ดรีมเวิร์ดครับ คลิกที่นี่

อืมมม..ม

นี่เป็นรูปที่วาดขึ้นหลังจากได้คุยกับแฟนเก่าของผมเมื่อคืน(ซึ่งที่ถูกควรจะเรียกว่าเมื่อเช้ามากกว่า[ซึงสถาณะตอนนี้ไม่รู้เรียกว่าอะไรครับแต่รุ้ว่าระยะห่างมันมากขึ้นจนผมไม่แน่ใจว่าเรายังรู้จักกันอยู่รึเปล่า{เลิกกันเพราะอะไรผมยังไม่รู้เลยครับ<ต่อไปนี้ถ้าต้องพูดถึงผมจะเรียกว่า "นางสาว เอ" ละกัน>}]) หลังจากที่ไม่ได้คุยกันนานพักใหญ่ ก่อนที่โทรศัพท์ผมจะถูกตัดเวลา 00.06 น. วันนี้เป็นวันที่ผมมาทำงานเช้าที่สุดตั้งแต่ทำงานมา ผมเดินเข้างานเวลา 09.00 น. พร้อมกับรอยคล้ำใต้ตา จะบอกว่านอนไม่หลับคงไม่ถูก ต้องบอกว่าหลับแต่ไม่สนิทมากกว่า ผมมาถึงพร้อมกับเรื่องราวเต็มหัวจากเมื่อคืนผมไม่แน่ใจว่าความรู้สึกของผมตอนนั้นมีกี่อารมย์ร่วม แต่คงเรียกรวมๆได้ว่า "สับสน" มั้งครับ คอมฯยังไม่ทันได้เปิดรูปนี้ก็ถูกวาดจนเสร็จแล้ว หลังจากวาดรูปเสร็จก็ไม่ได้มีความรู้สึกที่แตกต่างจากก่อนหน้านี้(ตอนก่อนวาด) มันจะแตกต่างได้ยังไงเพราะว่ามันก็แค่กระดาษพื้นที่เล็กๆขนาด 7.5 x 11 นิ้ว เท่านั้นเอง ผมก็เลยรู้สึกตัวได้ว่า "ก็มึงรู้สึกอยู่คนเดียวนี่หว่า!" แต่ไหนๆก็วาดแล้วก็เลยเอามาลงเผื่อมันจะมีประโยชน์กับคนอื่นๆเค้าบ้าง(ประโยชน์แบบไหน?) ดูรูปแล้วไม่ต้องคิดเยอะครับ ไม่ได้มีอะไรแอบแฝง และก็ไม่ได้มีความหมายตามที่มันเป็นครับ

Jun Hayami

รู้จัก Jun Hayami มั้ยครับ?

ผมเป็นประเภทไม่ค่อยจำชื่อที่เป็นนามเฉพาะเท่าไรนัก ชื่อถนนผมยังไม่ค่อยอยากจะจำเลยครับ ถ้าถามผมด้วยคำถามข้างต้นผมก็คงตอบแบบเดียวกันว่าผมไม่รู้จัก(ใครจะรู้จักวะ!) ผมไม่รู้ประวัติของนักเขียนท่านนี้เพราะยังไม่มีเหตุผลที่จะต้องรู้ครับ

ที่ผมจำได้คือว่าเมื่อสมัยผมเป็นเด็กผมได้เคยอ่านผลงานของนักเขียนท่านนี้ครับ มันมีเสน่ห์บางอย่างที่ดึงดูดเด็กตัวเล็กๆที่ชอบเล่น "บลูนโป้ง" และ "โอ แปะ ชาร์จ" (ผมไม่รู้ว่าเด็กสมัยนี้เล่นรึเปล่า แล้วถ้าเล่นจะเรียกว่าอะไร...) อาจเป็นเพราะความรุนแรง ตอนจบที่ไร้บทสรุป ความไร้เหตุผลของตัวละคร ผมว่าเป็นอะไรที่ทำให้น่าสนใจแบบมึนๆมากครับ และถ้าใครรู้ประวัติของนักเขียนท่านนี้สามารถคอมเม้นท์ทิ้งไว้ได้นะครับ

Jun Hayami เป็นหนึ่งในนักเขียนที่เป็นแรงบันดาลใจให้ผมเป็นอย่างมาก แล้วผมจะแนะนำนักเขียนท่านอื่นๆที่ผมชื่นชอบให้ทราบกันอีกนะครับ คงไม่ได้แนะนำในเชิงลึกหรอกครับ เพียงแต่แชร์ความชอบส่วนตัวมากกว่า (เขียนมาถึงตรงนี้ยังงงเลยว่าตกลงจะพูดเรื่องอะไร...)

ขอเสริมหน่อยครับ ผมสอบถามเพื่อนนาม ดอห์มีนะ รอรูห์นานแระห์ ได้ความว่าแนวนี้เรียกว่า "Ero guro" ครับ

Daisuke Ichiba

Real Bike!

HIV

เคยตรวจเลือดมั้ยครับ?
ผมว่าหลายคนน่าจะเคยเข้าคลินิคหรือโรงพยาบาลเพื่อไปตรวจเลือก ผมก็คนหนึ่งมีเหตุบังคับที่ทำให้ผมต้องไปตรวจ และเหตุบังคับยังบอกอีกว่าให้ตรวจโรงพยาบาลของรัฐ ผมเลี่ยงไม่ได้ ผมจำขั้นตอนไม่ได้แล้ว แต่ว่าก่อนตรวจผมต้องเข้าไปอบรมกับเพทย์หญิงและทำแบบสอบถามเรื่องการเที่ยวผู้หญิงเล็กน้องพอกล้อมแกล้มก่อนจะถูกปล่อยตัว

ผมได้มารับผลตรวจเลือดตามนัด ผมรอตั้งแต่ 8โมงครึ่ง ถึงเที่ยง และผมเป็นคนสุดท้ายในรอบเช้าก่อนที่หมอจะพักกลางวัน ผมเข้าไปหาแพทย์แล้วก็จบลงที่ว่าไปที่แผนกอื่นไม่ใช่ที่นี่ เมื่อผมไปถึงแผนกที่ว่าผมก็ถูกส่งกลับมาที่แรกที่ผมรอเมื่อเช้า เพื่อต่อคิวรอรับผลตรวจเลือก จุดนั้นเป็นจุดที่คนพลุกพล่านมากที่สุดเพราะคนส่วนใหญ่จะมารอรับยาและใบนัดที่จุดนี้ รวมทั้งเป็นโรงพยาบาลรัฐที่มีคนแน่นทุกวัน เมื่อถึงคิวผมพยาบาลฉีกใบตรวจเลือดของผมออกมาอ่านพร้อมกับพูดเสียงดังว่า "ผลตรวจเลือดของคุณไม่เป็นบวกค่ะ" แล้วยื่นซองมาให้ผม พร้อมกับสายตาของคนที่อยู่รอบๆผม รวม 21 คู่

แล้วไหนว่าจะมีแต่ผมที่รู้ผลตรวจไง ผมไม่ได้อายหรอกครับ แต่ว่ามันดูจะเป็นเรื่องส่วนตัวของผมคนเดียวรึเปล่า แล้วถ้าผลมันออกมา + ล่ะ ผมยังสงสัยจนทุกวันนี้ว่ามันเป็นเหี้ยอะไรของมัน! บ้านมันไฟไหม้ หรือว่าผัวมันติดเด็กแล้วเอามาลงกับผม หรือว่ามันไม่แปลก มันควรจะป่าวประกาศให้โลกรู้ว่าผมไม่ได้เป็นเอดส์ ห่าราก

ปล. แพทย์และพยาบาลทุกคนที่ผมเจอเป็นผู้หญิง

STEVE MCQUEEN

ผมชอบ Steve Mcqueen มากครับ มีช่วงหนึ่งผมได้ดูหนังของตาสตีฟหลายเรื่อง ผมชอบเรื่อง "papillon" มากๆ เป็นเรื่องของนักโทษที่พยายามหนีจากคุกครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะไม่ได้ทำความผิด แต่ก็เจออุปสรรคตลอด ผมว่ามันเป็นเรื่องของความพยายามอย่างที่สุด สุดยอดมากๆครับ และที่พึ่งได้ดูล่าสุดก็คือ "bullitt" ในหนังเรื่องนี้ฉากที่เค้าล่ำลือกันก็คือ ฉากที่สตีฟขับมัสแตงไล่ล่าชาร์จเจอร์ เป็นอะไรที่เท่มากครับ

ช้าง

ตอนนี้มีหลายเรื่องให้คิดมากแต่ที่มาเป็นอันดับหนึ่งก็คือ จำนวนเงินกับจำนวนวันที่เหลืออยู่ของเดือนมันไม่สัมพันกัน แถมราคาเบียร์ก็แสนแพง จากจำนวนเงินที่ผมมีอยู่สามารถดื่มเบียร์ช้างได้ 19 กระป๋อง โดยเฉลี่ยแล้วผมสามารถซื้อเบียร์ช้างได้วันละกระป๋องจนถึงสิ้นเดือน แต่อาจจะต้องงดข้าวสามมื้อ ผมโทษรัฐบาลได้มั้ยเนี่ย

ไฟกูอยู่ไหน!

เมื่อวันก่อนผมไปเจอเนื้อที่เพื่อนผมลืมไว้กับผม ก็เลยเกิดอาการเซี่ยน แต่เนื่องจากผมเป็นคนไม่ดูดบุหรี่!!! ปัญหามันอยู่ตรงนี้แหละ! ผมหาไฟไม่เจอ! ก๊อด! พระเจ้าชั่งกลั่นแกล้งกันได้ ผมเดินหาไฟทั้งบ้านในมือถือบุหรี่มวลปลายด้วยอาการสั่นเทา มันช่างทรมานอะไรเช่นนี้ มายก๊อดดดดดด...ด..ด. ยังไม่รวมตอนเข้าไปหาไฟที่ห้องพระนี่สิ!

tom of finland

ผมชอบมาก ไม่รู้ว่าตา tom of finland เป็นใคร แต่าว่ามีบทบาท และอิทธิพลต่องานของผมมากๆ ด้วยความจริงจัง ความดุดันในเนื้องานแบบเอาเป็นเอาตาย การแสดงออกในสิ่งที่ทุกคนรู้สึกถึงแต่ไม่กล้าแม้แต่จะพูดถึงไม่ว่ามันจะจริง(real)แค่ไหนก็ตาม

...

ผมเห็นภาพนี้แล้วผมก็นึกถึงแฟนเก่าผม แต่ในรูปนี้ไม่ใช่รูปแฟนเก่าผมนะ 555

manga...

it's alive!!!

จ้ากกก!!!

เมื่อวันก่อนได้ถุงมือมาใหม่ (เจ็บมือมากๆ) ก็เลยใสลองไปเล่นดู สรุปว่าล้มท่าเหมือนในรูปเลยครับตัวแถไปกับพื้น สะใจมากๆ

wooooooo!!!

เมื่อเดือนก่อน ผมได้รับงานจากลูกค้าท่านหนึ่งมา
ได้ผ่านกระบวนการดังนี้
1. sketch logo จำนวน 8 ชิ้น
2. final sketch logo
3. layout catalog
4. final catalog
5. เข้าสู่กระบวนการสั่งพิมพ์
6. เปลี่ยนโลโก้ได้มั้ย?

ไม่มีอะไรจะพูดต่อเลยครับ....
ได้แต่หวังว่าจะไม่ได้เปลี่ยนอย่างอื่นที่ทำมาทั้งหมดก็พอครับ

this is!

นี่แหละๆ แบบนี้แหละมันต้องปั่นกันเป็นแก๊งแบบนี้

555 ผมไม่ได้เกลียจ fixed gear นะ แต่ผมเห็นอันนี้แล้วมันฮาดี ชอบมาก เป็นโฆษณาของfixedยี่ห้อหนึ่งครับ (ไม่รู้นะ ผมมั่ว 555)
source : altabikes.no

BMX Girls

ข้อมูลสรุปนี้ไม่พร้อมใช้งาน โปรด คลิกที่นี่เพื่อดูโพสต์

สวัสดีครับ

สวัสดีครับ หลังจากที่ไปช่วยเขียนblogให้ +D.O.G + บ้าง ก็เห็นว่ามันสนุกดีก็เลยอยากมีเป็นของตัวเองบ้าง แต่ไม่รู้ว่าจะทำได้สม่ำเสมอแค่ไหน ขอฝากในอ้อมอกอ้อมใจของทุกๆท่านด้วยนะครับ